Idea pielgrzymowania do Santiago de Compostela narodziła się już we wczesnym średniowieczu, ale dopiero w ostatnich dziesięcioleciach ten szlak pątniczy zyskał na dużej popularności, przeżywając na nowo swoje odrodzenie.

Legenda głosi, że grób św. Jakuba został odkryty w IX wieku. Apostoł Jakub zwany Starszym lub Większym wraz ze swoim bratem Janem należał do umiłowanych uczniów Jezusa Chrystusa. Po śmierci nauczyciela udał się na Półwysep Iberyjski z akcją misyjną, aby nawracać ludność. Po niezbyt udanej ewangelizacji powrócił do Jerozolimy, gdzie został ścięty. Jednocześnie będąc pierwszym męczennikiem spośród uczniów Chrystusa.

Po śmierci św. Jakuba jego uczniowie przetransportowali łodzią ciało świętego z powrotem na Półwysep Iberyjski, gdzie pochowali go na jednym z cmentarzy rzymskich. Miejsce pochówku zostało objęte tajemnicą, więc z czasem zapomniano gdzie złożono Apostoła. Dopiero w 813 roku, jak głosi przypowieść, spadające gwiazdy wskazały jednemu z pustelników miejsce pochówku św. Jakuba. W tym czasie lokalny biskup potwierdził, że znalezione szczątki należą do świętego. Wkrótce w tym miejscu powstała osada, którą nazwano Campus Stellae, co oznacza „Pole Gwiazd”, a na terenie w którym odnaleziono szczątki wzniesiono kościół. Od tego momentu do grobu zaczęły pielgrzymować miliony wiernych zanosząc swoje modlitwy przed relikwie świętego. Santiago de Compostela stało się zaraz po Jerozolimie i Rzymie najważniejszym miejscem dla chrześcijan.