Obecnie na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w Portugalii zostało wpisanych 17 wyjątkowych miejsc. Zalicza się do nich m.in.: Stare Miasto w Porto, klasztor dos Jeronimos z wieżą Belém w Lizbonie, Uniwersytet w Coimbrze, czy też Sanktuarium Bom Jesus do Monte w Bradze. Jednak nie tylko w Portugalii kontynentalnej znajdują się niezwykłe obszary, słynące z unikalnego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego. Na Azorach, będącymi portugalskimi wyspami, znajdują się dwa miejsca również wpisane na listę UNESCO. Mieszczą się one na wyspach Pico i Terceira. Więcej przeczytasz o nich poniżej.

1. Centrum Angra do Heroísmo na Azorach (rok wpisania – 1983)

Angra do Heroísmo będąca stolicą Terceiry uzyskała status miasta już w 1534 roku. Obecnie jest zamieszkana przez około 35 tys. mieszkańców. Na listę UNESCO wpisana została głównie ze względu na swoje znaczenie historyczne oraz trwającą niegdyś dużą eksplorację morską z cywilizacjami świata. Między XV a XIX wiekiem była cenionym miastem portowym, w którym cumowały największe statki płynące z/do Ameryki, Afryki i Indii. Port umożliwiał wymianę towarów z innymi krajami świata, tym samym dostarczając na wyspę orientalne przyprawy. Na obrzeżach miasta znajdują się fortyfikacje São Sebastião i São João Baptista, które zbudowane ponad 400 lat temu przetrwały do dzisiaj, stanowiąc przykład dawnej architektury wojskowej. W samym centrum stolicy można zobaczyć barokową katedrą Santíssimo Salvador da Sé, kościoły Misericórdia i Espírito Santo oraz klasztory franciszkanów i jezuitów. Niestety miasto zostało bardzo zniszczone w wyniku ostatniego silnego trzęsienia ziemi w 1980 roku. Mimo wszystko centralna strefa miasta zachowała większą część swojej oryginalnej architektury.

2. Krajobrazy winnic na wyspie Pico (rok wpisania – 2004)

Pico jest drugą co do wielkości, największą wyspą archipelagu Azorów. To tutaj znajduje się najwyższy szczyt Portugalii, noszący tę samą nazwę co wyspa. Unikatowy krajobraz Pico tworzą wszechobecne niezbyt wysokie murki (zwane – „currais”), składające się z czarnych kamieni bazaltowych. Zostały one zbudowane po to, by ochronić przed wiatrem i słoną bryzą morską winorośle, które znajdują się w środku tysięcy małych prostokątnych poletek. Tradycja uprawy tych owoców na wyspie sięga już XV wieku. Wtedy to wraz z uprawą winorośli zaczęły powstawać pierwsze domki, piwniczki, studnie, kościoły, ścieżki oraz murki – wszystkie kształtowane rękami Azorczyków. Umożliwiały one przez pokolenia produkcję wyśmienitego wina, którego możesz spróbować podczas swojej wizyty na wyspie. Przez te 500 lat tradycja powoli ewaluowała, jednak po dziś dzień Pico nadal może pochwalić się dobrze zachowanym i autentycznym krajobrazem. Miejsce jest przykładem tego, że nawet w niezbyt przyjaznym środowisku można stworzyć zrównoważone życie i cenione wino.